Za lśniącą zasłoną 01 - Za lśniącą zasłoną - Howatch Susan, E-booki, Romanse, 2
[ Pobierz całość w formacie PDF ]Howatch Susan
Za lśniącą zasłoną 01
Za lśniącą zasłoną
Postronnemu obserwatorowi mogłoby się wydawać, że życie w pałacu biskupim toczy się gładko, a
sam biskup jest wzorem wszelkich cnót. A jednak Charles Asworth, wysłany, by zbadać, na ile
wizerunek ten jest prawdziwy, za lśniącą zasłoną gry pozorów odkrywa niezbyt chlubną prawdę.
Jednocześnie sam zostaje uwikłany w dziwaczny związek z doktorem Jardine, jego żoną i jej damą
do towarzystwa - związek, który grozi zdarciem jego własnej lśniącej zasłony.
"Za lśniącą zasłoną" to powieść o ludziach na wysokich stanowiskach, o pogoni za niemożliwym i
mamieniu siebie, o kłamstwach i unikach, słowem - o niezbyt pięknej rzeczywistości skrywanej za
lśniącymi zasłonami.
Część pierwsza
TAJEMNICA
„Im głębiej zanurzamy się w rzeczywistość,
tym więcej znajdujemy pytań,
na które nie umiemy odpowiedzieć".
Spiritual Counsels and Letters of Baron Friedrich von Hügel,
zebr. Douglas V. Steere
Rozdział pierwszy
„Biskup, co sam sobie nieustannie uświadamiam, nie jest zwykłym człowiekiem".
Herbert Hensley Henson, Biskup Durham 1920-1939,
The Bishoprick Papers
I
Mój czas próby rozpoczął się pewnego letniego popołudnia, kiedy zadzwonił do mnie arcybiskup
Canterbury. Było gorąco, za oknem widziałem nagrzane, drżące powietrze unoszące się nad
dziedzińcem. Właśnie skończył się semestr. W Laud's zapanował spokój, tworząc atmosferę
sprzyjającą pracy, dlatego, kiedy rozległ się dźwięk telefonu, niechętnie sięgnąłem po słuchawkę.
Rozmówca przedstawił się jako przedstawiciel Lambeth Palace i oświadczył, że jego ekscelencja chce
rozmawiać z doktorem Ashworthem w kwestii nie cierpiącej zwłoki. Najwyraźniej arcybiskup zaraził
sekretarzy swoim upodobaniem do melodramatów.
- Drogi Charlesie!
Doktor Lang zawsze charakteryzował się donośnym głosem, ale teraz jego ton nabrał odrobiny
teatralności. Prymas należał do pokolenia, które uważało telefon bądź za diabelski instrument i
zawadę, bądź - w najlepszym razie - wyzwanie dla talentów
aktorskich. Kiedy więc dyplomatycznie spytałem doktora Langa o stan jego zdrowia, zostałem
uraczony dramatycznym opisem jednego z bardziej nudnych aspektów uwiądu starczego. Owego
letniego popołudnia, pierwszego dnia lipca 1937 roku, arcybiskup liczył sobie siedemdziesiąt trzy lata
i był w formie, jakiej należało się spodziewać po wysokim dostojniku kościelnym, jednak jak każdy
mężczyzna w jego wieku nie znosił oznak starości.
- ...Dość już jednak nudzenia o tych uciążliwych drobnostkach
- podsumował, gdy właśnie kończyłem szkicować na kartce mitrę.
- Charles, w przyszłą niedzielę przyjeżdżam z nauką do Ely, a ponieważ ogromnie mi zależy, by się z
tobą spotkać, uzgodniłem z moim starym druhem, dyrektorem Laud's, że u niego przenocuję. Przyjdę
do ciebie po nieszporach. Pozwolę sobie jednak podkreślić, że wizyta ma ściśle poufny charakter. Jest
pewna misja, którą chciałbym ci powierzyć, a sprawa ta - arcybiskup, żeby całkowicie wykorzystać
efekt dramatyczny, zniżył głos do szeptu - jest bardzo delikatnej natury.
Zastanawiałem się, czy arcybiskup wyobraża sobie, że mógłby nie poznany zakraść się do mojego
mieszkania. Prymasowi rzadko kiedy udaje się zachować incognito, a już szczególnie trudno określić
mianem anonimowego duchownego prymasa, który ostatnio odegrał kluczową rolę w abdykacji
jednego króla i koronacji następnego.
- Oczywiście, chętnie pomogę eminencji, na ile będę mógł
- odparłem uprzejmie.
- W takim razie do zobaczenia w niedzielę wieczorem. Dziękuję, Charles - powiedział doktor Lang, i
udzieliwszy mi krótkiego błogosławieństwa, zakończył rozmowę.
Siedziałem wpatrując się w naszkicowaną w czasie rozmowy mitrę, ale w pewnej chwili
uświadomiłem sobie, że mój wzrok spoczął na słowach, które napisałem, zanim przerwano mi pracę.
„Modalizm odpowiadał dążeniu Kościoła do monoteizmu, jednak w drugiej połowie czwartego
stulecia okazało się, że modalny Bóg przemienił się w..."
[ Pobierz całość w formacie PDF ]